आधुनिक आलु, जसलाई विश्वभर प्रमुख खाद्यबालीका रूपमा लिइन्छ, वास्तवमा करिब ९० लाख वर्षअघि एक जंगली टमाटर र गाठो नबनाउने वनस्पति ‘एट्युबेरोसुम’ को प्राकृतिक संयोगबाट बनेको नयाँ अध्ययनले देखाएको छ।
चीनको एग्रिकल्चरल जेनोमिक्स इन्स्टिच्युट, शेन्जेन् र चाइनिज एकेडेमी अफ एग्रिकल्चरल साइन्सेस (AGIS-CAAS) का वैज्ञानिकहरूको नेतृत्वमा गरिएको अनुसन्धानको नतिजा गत जुलाई ३१ मा प्रतिष्ठित वैज्ञानिक पत्रिका Cell मा प्रकाशित भएको हो।
अनुसन्धानमा ४५० वटा जंगली र व्यावसायिक आलु प्रजातिहरूको जीनोम विश्लेषण गरिएको थियो। अनुसन्धानले देखाएको छ कि आलुको विकास एउटा जंगली टमाटर जस्तै देखिने वनस्पति र ‘Etuberosum’ नामक बोटबीच स्वाभाविक ‘हाइब्रिडाइजेशन’ को परिणाम हो। यी दुई वनस्पति आजभन्दा झन्डै १ करोड ४० लाख वर्षअघि एउटै साझा पूर्वजबाट छुट्टिएका थिए।
अचम्मको कुरा, न त टमाटरमा न त एट्युबेरोसुममा गाठो बनाउने क्षमता थियो। तर, तिनको संयोगबाट बनेको वनस्पतिमा भने गाठो उत्पादन गर्ने नयाँ विशेषता देखा परेको थियो — जसले आजको आलुलाई जन्म दियो। यही गाठो (tuber) बनाउने क्षमताका कारण आलु जाडो मौसममा पनि बाँच्न सफल भयो र एन्डिज क्षेत्रबाट सुरु भएर विश्वभर फैलियो।
आज विश्वभर १०० भन्दा बढी जंगली आलु प्रजाति पाइन्छन्, यद्यपि तीमध्ये सबै खाने योग्य छैनन्। केहीमा विषालु तत्व ‘सोलानिन’ हुने भएकाले मानव स्वास्थ्यका लागि हानिकारक मानिन्छन्।
अनुसन्धानका सह-लेखक डा. स्यान्डी नाप (प्राकृतिक इतिहास सङ्ग्रहालय, लन्डन) का अनुसार, आलु जेनेटिक हिसाबले टमाटरसँग बढी मिल्दोछ। “हामीले जे देख्दै आएका छौं त्यो भन्दा धेरै गहिरो नातेदार रहेको पायौं,” उनले भने।
डा. नापका अनुसार एट्युबेरोसुम वनस्पति अहिले पनि केवल दक्षिण अमेरिका — विशेषगरी चिलीको वर्षावन र दक्षिण प्रशान्तको जुआन फर्नान्डेज टापुहरूमा सीमित छ।
यो अनुसन्धानले आधुनिक कृषि विज्ञानमा आलुको उत्पत्ति, विकास र अनुकूलन क्षमताको बुझाइमा नयाँ आयाम थपेको वैज्ञानिकहरू बताउँछन्। साथसाथै, यसले टमाटर र आलुबीचको गहिरो वंशानुगत सम्बन्ध पुष्टि गर्दै दुवैलाई एउटै वनस्पति परिवार ‘Solanum’ अन्तर्गत राखिएको वैज्ञानिक वर्गीकरणलाई थप प्रमाणित गर्छ।
आधुनिक आलु कुनै एकै वनस्पतिको निरन्तर विकास नभएर दुई फरक वनस्पतिको प्राकृतिक ‘हाइब्रिड’ को परिणाम भएको पुष्टि भएको छ। वैज्ञानिकहरूका अनुसार यो जैविक रूपान्तरण पृथ्वीको जलवायु र वनस्पतिको दीर्घकालीन अनुकूलन प्रक्रियाको उदाहरण हो।
नेपाल जस्तो मुलुकका लागि, जहाँ आलु प्रमुख खाद्यबाली हो, यस्तो अनुसन्धानले कृषि नीति, जीनस संरक्षण र बालीको दीर्घकालीन उत्पादन क्षमतामा वैज्ञानिक सोच ल्याउने अपेक्षा गरिएको छ।